martedì 2 febbraio 2016

Vidas

di Frantziscu Sotgiu Melis Pes



In custu tèbiu 'eranu
irmentigau s’astragu de s'ierru
ses froriu, frore, in mesu àteros frores.
D'as fattu unu manzanu
fuìndedi dae s'isserru
cando as biu de su sole sos lugores.
Gustadi sos sabores
druches e intensos de sa tua esistèntzia
e gòdidi sa vida
ca tenes linfa solu po una chida.
De sos bobbois faghe connoschèntzia
ca 'enidi a ti chircare
un'abe groga chi t'at a impoddinare.

Ruja e pintirinada pibiola
appenas dae sa muda ses bessia
moves sas francas, comintzas a zirare,
d’as imparau a sa sola
dae cando ses nàschia
e assucculas sas alas po bolare.
Como podes andare,
in sa sirba, in su pradu,
mandigas punghetrigu un' a unu
si non d'arreat mancunu
a sa natura no z'at perunu isfadu.
Ti chircana sos frores
e ses su bresu de tottus sos minores.

Drommi tue pitzinneddu
in sos bratzos de mamma
ch'in su sonnu ti ninnat e t'abbizat'
si tue ses minoreddu
nessunu dannu o dramma
ti toccada, ca issa ti cossizat'
t'est mamma, su bene tu disizat'.
Ma cando dae mannu abbarras solu
cumbattis’ cun tortos e resones
rùen sas illusiones
che calas dae su 'olu
bives sa vida tua in terras iscuras
affrontande perìgulu e amarguras.



Onzi èssere naschiu in custa terra
tenet solu una vida 'e si jogare
longa o curtza ma semper una sola.
Podes bìncher' sa gherra
o podes affundare
sias frore, pitzinneddu o pibiola.
Cando acabas s'iscola
tenes sa connoschèntzia
e comintzas a ischire
comente ad 'a finire
si as a biver' felitze o in penitèntzia.
sa sorte tua a sa sola as a detzìdere
su crasa est unu fozu chen’ iscriere.


**********

Vite

In questa tiepida primavera/dimenticata la brina dell'inverno/sei fiorito, fiore, in mezzo agli altri fiori./L'hai fatto una mattina/scappando dal chiuso/quando hai visto la luce del sole./Gusta i sapori/dolci ed intensi della tua esistenza/e goditi la vita/perché la tua linfa dura solo una settimana./Fai la conoscenza degli insetti/perché verrà a cercarti/Un'ape gialla che ti impollinerà.

Rossa e puntinata coccinella/appena sei uscita dalla muta/muovi le zampette, inizi a girare,/l'hai imparato da sola/da quando sei nata/e scuoti le tue ali per volare./Ora puoi andare/nella selva, nel prato,/mangi gli afidi uno ad uno/se non ne resta manco uno/alla natura non da nessun fastidio./Ti cercano i fiori/e sei la contentezza di tutti i piccoli.

Dormi tu bimbetto/tra le braccia di mamma/che nel sonno ti ninna e ti veglia/finché resti piccolo/nessun danno o dramma/ti succederà,perché lei ti consiglia/è la tua mamma, desidera solo il tuo bene./Ma quando cresci e resti da solo/combatti con torti e ragioni/cadono le illusioni/scendi giù dal volo/vivi la vita in terre oscure/affrontando pericolo e amarezze.

Ogni essere nato in questa terra/ha solo una vita da giocarsi/lunga o corta ma sempre una sola./Puoi vincere la guerra/oppure puoi affondare/che tu sia fiore, bambinetto o coccinella./ Quando finisci la scuola/hai la conoscenza/e inizi a sapere/come finirà/se vivrai felice o in penitenza./Deciderai da solo la tua sorte/il domani è un foglio ancora da scrivere.

Nessun commento:

Posta un commento